بررسی حق استخدام زنان در قوانین داخلی کشور / علیرضا باقری
چکیده:
از یک‌سو، ثبات و امنیت شغلی زنان از گذشته تا کنون از مباحث مربوط به حقوق بنیادین کار محسوب می‌گردد؛ لذا اسناد بین المللی (مقاوله نامه ها، معاهدات و…) و حقوق داخلی کشورها چه در قانون اساسی و چه در قوانین عادی و … با حساسیت خاصی با آن برخورد نموده‌اند. با مطالعه اسناد بین المللی، قوانین اساسی و عادی مربوط به امنیت شغلی می توان فهمید که امنیت شغلی زنان علاوه بر جنبه های فردی، دارای جنبه اجتماعی نیز بوده و تامین یا عدم تامین آن بر جامعه اثرات سازنده و یا بر عکس (مخرب) خواهد گذاشت. یعنی اینکه امنیت شغلی نیروی کار (به عنوان قشر عظیم جامعه)، به امنیت اجتماعی جامعه کمك کرده و صلح و آرامش را برای جامعه به ارمغان می آورد.
و از سوی دیگر، در اسناد فرادستی از قبیل قانون اساسی به خط مشی های کلی و موضوع حق برابری استخدام و امنیت شغلی افراد به صور مختلف اشاره گردیده است. امنیت شغلی، یک آرامش روانی است که به وسیله قوانین و مقررات در جهت تضمین تداوم و استمرار کار مشروع و قانونی افراد و جلوگیري از تعد ي ها و تجاوزهاي غیرمجاز به آن حاصل می شود. آثار و فواید ارزشمند امنیت شغلی براي کارگران و مهم تر از آن براي رشد توسعه اقتصادي، فرهنگی و اجتماعی جامعه بر کسی پوشیده نیست. به همین دلیل، سوال اصلي این پژوهش آن است كه جنبه فقهی و حقوقی حق بر استخدام زنان چیست؟ و شيوه هاي حقوقي تامين و نضمين آن در قانون اساسی جمهوری اسلامی ايران كدام است؟ بر اين اساس به شناسايي اين شيوه ها در حقوق ايران و بررسي و نقد آنها پرداخته شده است. مطالعات انجام شده نشان داد كه صرف برگزاري آزمون استخدامي و وجود يك سازمان و نهاد قضايي، به تنهايي براي تامين فرصت هاي برابر براي داوطلبان ورود به خدمت كافي نيست بلكه بايد اصول و قواعدي نيز براي فراهم نمودن اين هدف رعايت شود.
واژه‌هاي كليدي:
حق بر استخدام، ایجاد امنیت شغلی، قانون اساسی، حقوق و فقه.
